Jednoznaczna nazwa na paragonie fiskalnym - kolejne wyjaśnienie MF

W myśl § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. poz. 363), paragon fiskalny musi zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Przy czym w miejscu określonym dla nazwy może on zawierać również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Zastosowanie tego przepisu w praktyce, od początku jego wprowadzenia (tj. od 1 kwietnia 2013 r.) budziło ogromne wątpliwości podatników. Nie zostały one rozwiane dotychczasowymi wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów oraz organów podatkowych, dlatego też doczekaliśmy się kolejnego wyjaśnienia zamieszczonego na stronie internetowej www.finanse.mf.gov.pl.

Problem staje się coraz bardziej "palący", w związku z kończącym się 30 września br. okresem przejściowym, pozwalającym stosować obowiązujące przed 1 kwietnia 2013 r. zasady prowadzenia ewidencji.

Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniu dotyczącym "jednoznacznej nazwy na paragonie fiskalnym" stwierdza, iż wymóg "jednoznaczności", o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia wyklucza możliwość stosowania nazw grup towarów. W praktyce oznacza konieczność używania uściślonej nazwy towaru w danej grupie towarowej jak np. pomidory, jabłka (w grupie warzywa/owoce), chleb, bułka (w grupie pieczywo), ser żółty, mleko (w grupie nabiał), piwo, wino, wódka (w grupie napoje alkoholowe).

W przypadku sprzedaży jednej (lub kilku) odmian pomidorów, podatnik może zaprogramować w kasie nazwę np. "pomidor" dla oferowanych tego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach (np. za kilogram), z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT np. pomidory (suszone) - objęte 8% stawką VAT oraz pomidory na gałązce - objęte 5% stawką VAT, czy chleb o przedłużonej trwałości - objęty stawką VAT 8% oraz chleb z terminem przydatności do spożycia nie dłuższym niż 14 dni - objęty 5% stawką VAT.

Z kolei podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru), mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Dla przykładu w przypadku podatnika prowadzącego kwiaciarnię sprzedającego produkt finalny (bukiet), składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych na paragonie fiskalnym.

Na mocy § 36 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 tego rozporządzenia oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8, czyli przepis stanowiący o "jednoznacznej identyfikacji") stosują te przepisy odpowiednio.

Jak stwierdza Ministerstwo Finansów, stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności, w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy). Sytuacja taka może mieć miejsce jeśli asortyment towarów u danego podatnika jest większy niż liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej, którą podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Wtedy stosuje on przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania towarów odpowiednio, co oznacza, że dostosowuje używane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej.

Podatnicy, którzy nie dysponują kasą rejestrującą o odpowiednich możliwościach technicznych pozwalających na częstą zmianę asortymentu oferowanych towarów lub usług, powinni dostosować używane nazewnictwo do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej poprzez stosowanie przepisu § 36 rozporządzenia w sprawie kas odpowiednio.

Podsumowując powyższe wyjaśnienia stwierdzono, iż: "(…) Podatnicy nie są zatem obowiązani, w związku z doprecyzowaniem ww. przepisów w zakresie nazwy towaru lub usługi, wymieniać «stare» kasy na nowe, czy też zaopatrywać się w dodatkowe urządzenia służące do jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług, gdyż brak odpowiednich możliwości technicznych w «starych» kasach nie powoduje, że nie mogą być one stosowane dla rozliczeń podatkowych (podkreślenie redakcji). Jeśli natomiast podatnik uznałby, że jakaś dodatkowa funkcja oferowana w nowych kasach byłaby atrakcyjna dla niego biznesowo - wówczas podatnik może wymienić «starą» kasę na tę nową - jest jednak decyzja podatnika".