Właściwy numer identyfikacji podatkowej unijnego nabywcy na fakturze

Świadczymy usługi tłumaczenia i reklamowe dla firmy unijnej, która nie ma w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, ale posiada polski numer VAT UE. Naszym klientem jest również podatnik z siedzibą w innym państwie UE, który ma w Polsce oddział i na rzecz tego oddziału wykonujemy usługi. Jaki numer identyfikacji podatkowej usługobiorcy dla potrzeb VAT należy wskazać na fakturach w obu tych przypadkach?

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika za ich miejsce świadczenia należy uznawać miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę.

Jednakże jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba, za miejsce świadczenia tych usług uznawane jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest - zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy o VAT - miejsce, w którym ma on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Świadczenie usług tłumaczeń i reklamowych na rzecz podmiotu, którego siedziba znajduje się w innym niż Polska państwie unijnym (i nie posiada w Polsce oddziału) oznacza, że usługa ta będzie opodatkowana w tym właśnie państwie na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy.

Wystawiając fakturę za wykonaną usługę, należy podać polski numer VAT UE podatnika, który wykonał tę usługę i numer VAT UE nabywcy, nadany mu dla potrzeb podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim (§ 5 ust. 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie faktur).

Zatem na fakturze Czytelnik powinien wskazać "zagraniczny" numer VAT UE podmiotu, dla którego wykonał usługę.

Jeśli usługa będzie świadczona dla polskiego oddziału firmy unijnej, wówczas § 5 ust. 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie faktur nie znajdzie zastosowania. W takim bowiem przypadku usługa opodatkowana jest w miejscu gdzie nabywca ma stałe miejsce prowadzenia działalności, czyli w Polsce. Ww. przepis rozporządzenia ma natomiast zastosowanie w przypadku świadczenia usług do których stosuje się art. 28b ustawy, opodatkowanych w innym państwie członkowskim, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku jest ich nabywca.

W związku z powyższym na fakturze należy umieścić - zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie faktur - numer, za pomocą którego nabywca usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on usługi. Skoro usługi wykonane były na potrzeby oddziału znajdującego się na terytorium Polski, to należało na fakturze wskazać polski NIP usługobiorcy.

Reasumując

Na fakturze dokumentującej usługi wykonane na rzecz firmy, która nie ma w Polsce siedziby ani oddziału należy wpisać unijny numer VAT UE usługobiorcy. Natomiast na fakturze dotyczącej usług wykonanych dla polskiego oddziału zagranicznej firmy należy posłużyć się polskim numerem NIP usługobiorcy.